Αυτός εδώ ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος του 2015 σχεδόν πέρασε και πήρε μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι από το καλοκαίρι μας, από την ξενοιασιά μας, από την ασφάλειά μας. Είναι σημαντική η ασφάλεια, ακόμη και αν είναι εικονική, κι αν αποτελεί μια αυταπάτη. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πόσο ζωτική είναι για τα παιδιά η συναισθηματική ασφάλεια. Η σχολική χρονιά που θα ξεκινήσει τον επόμενο μήνα θα είναι διαφορετική. Οι οικογένειες θα επιστρέψουν από ένα βαρύ καλοκαίρι σε έναν ακόμη βαρύτερο χειμώνα. Φέτος δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη την ανεμελιά που συνοδεύει τον μαθητή που γυρίζει από τις καλοκαιρινές του διακοπές. Τα ακούσματα και ίσως ακόμη τα βιώματα των παιδιών και των εφήβων που θα υποδεχτούν τα θρανία θα έχουν σπείρει τον φόβο και την απαισιοδοξία για το αύριο. Κοντά στους μαθησιακούς στόχους οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να διαχειριστούν το διάχυτο άγχος που μεταφέρεται από την οικογένεια στο παιδί. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει αυτήν τη χρονιά να δουλέψει το θέμα της ψυχικής ανθεκτικότητας τόσο στα παιδιά όσο στους γονείς. Τους γονείς που μήνες τώρα μουρμουράνε ότι τα παιδιά τους θα αναγκαστούν να καταφύγουν στο εξωτερικό για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Τους γονείς που εμπέδωσαν αυτήν τη θλιβερή πραγματικότητα μέσα σε λίγες μέρες. Από το τέλμα στο οποίο βρεθήκαμε δε θα μας βγάλουν ούτε εγχώριοι ούτε εισαγόμενοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες. Θα βγούμε μόνοι μας, με την προϋπόθεση ότι θα βγούμε από τη χρόνια αδράνεια. Οφείλουμε να καλλιεργήσουμε στους μαθητές την αισιοδοξία, όχι βασιζόμενοι σε φρούδες ελπίδες, αλλά διαμορφώνοντας ενεργούς πολίτες που θα αλλάξουν την Ελλάδα. Αυτός εδώ ο Αύγουστος είναι μήνας αναστοχασμού για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι οφείλουν να αναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους, την αποστολή τους και τις προτεραιότητές τους σε μια βαριά δοκιμαζόμενη κοινωνία.