Στην Ελλάδα προσπαθούμε πάντα να λύσουμε τα μεγάλα θέματα της κοινωνίας ψάχνοντας παγκόσμια πρωτότυπες λύσεις, ως εάν τα άλλα πολιτισμένα και πιό προηγμένα κράτη από εμάς δεν είχαν βρεί ήδη τις λύσεις και δεν τις είχαν δοκιμάσει μάλιστα και για πολλά χρόνια.
Έτσι και στην εκπαίδευση. Επί 30 και πλέον χρόνια όλα αλλάζουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, με πρωτότυπες ελληνικές λύσεις και όλα -τελικά- τα ίδια μένουν. Τώρα θέλουμε να ιδρύσουμε ένα καινούργιο Επαγγελματικό Λύκειο. Αντί να συμβουλευθούμε την εκπαιδευτική πολιτική των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, πχ πώς είναι το Επαγγελματικό Λύκειο στη γειτονική Ιταλία, στη βιομηχανική Γερμανία, αλλά και στη περίφημη και ονομαστή για την εκπαίδευσή της Φινλανδία, εμείς πάμε πάλι για μια ακόμα φορά να ανακαλύψουμε το τροχό. Στην Ευρώπη έχουν καταλάβει προ πολλού ότι δεν χρειάζεται ο μαθητής να φτάσει στην ηλικία των 18 ετών και αν αποτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις τότε να συμπεράνουν ότι δεν κάνει για το Πανεπιστήμιο. Η κρίση αυτή έχει γίνει πολύ νωρίτερα και το παιδί έχει ακολουθήσει άλλου τύπου σχολείο.
Ας προσέξουμε τι γράφει σε επιστολή του προς ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ στα φύλλα του Σαββάτου 31/8/2013 και της Κυριακής 1/9/2013 αντίστοιχα, ο Γιάννης Βλαχάκης εκπαιδευτικός μηχανολόγος μηχανικός από το Ηράκλειο, ο οποίος φαίνεται ότι έχει εμπειρία και συνολική εικόνα για τα Ευρωπαϊκά Λύκεια. Κ.Σ.
Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
"Με την ευκαρία της επικείμενης ψήφισης νόμου για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σας γράφω τις απόψεις μου για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, έπειτα από πολυετή εμπειρία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση...
του επιπέδου εκπαίδευσης στη χώρα και όχι μόνο είναι:
1. Διενέργεια εισαγωγικών εξετάσεων για το Γενικό Λύκειο.
2. Επαγγελματικό Τεχνικό Λύκειο Μαθητείας (πρακτική άσκηση στις επιχειρήσεις) από την Α' Τάξη.
3. Αύξηση σταδιακά του αριθμού των μαθητών και μαθητριών του Επαγγελματικού Τεχνικού Λυκείου τουλάχιστον στο 50% του γενικού μαθητικού πληθυσμού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Όπως είχε τονίσει η πρώην υπουργός Παιδείας κυρία Διαμαντοπούλου: " Ο μέσος όρος των μαθητών στην Ευρώπη είναι 50% στα Τεχνικά Λύκεια και 50% στα Γενικά Λύκεια. Στη Γερμανία είναι 70-30 με 70% στα Τεχνικά. Στην Ελβετία είναι 75% στα Τεχνικά και 25% στα Γενικά. Τα τεχνικά σχολεία, τα τεχνολογικά λύκεια - όπως θέλουμε να τα ονομάσουμε - είναι κατ εξοχήν ένας χώρος γενικής Παιδείας, που όμως δίνει επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές μετά μπορούν να βρουν δουλειά".
Δεν αναφέρεται όμως στο κομβικό σημείο, που είναι ο τρόπος κατάταξης των μαθητριών και των μαθητών στους διαφόρους τύπους Λυκείου.
Στη Γερμανία για παράδειγμα, στα περισσότερα κρατίδια, από τη Δ' Τάξη του Δημοτικού σχολείου γίνεται κατάταξη των παιδιών, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις κλίσεις τους, σε τρία διαφορετικά είδη σχολείου(Gymnasium, Realschule, Hauptschule). Τα παιδιά ανάλογα με τις επιδόσεις τους στη συνέχεια είναι δυνατόν να αλλάξουν τύπο σχολείου. Στα Πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα να πάνε μόνο τα παιδιά του Gymnasium. Από το Realschule και το Hauptschule οδηγούνται στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Στη Γαλλία επίσης γίνεται κατάταξη των παιδιών στους διαφόρους τύπους Λύκείου στη Γ' Γυμνασίου από το σύλλογο των καθηγητών.
Στην Ελλάδα ως συνήθως πρωτοτυπούμε. Τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν αν θα πάνε Γενικό Λύκειο ή Επαγγελματικό, με συνέπεια να παρακολουθούν ελάχιστα παιδιά το Επαγγελματικό Λύκειο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε ένα τμήμα της Α' Τάξης του Γενικού Λυκείου 25 ατόμων, τα 5 με 10 παιδιά να έχουν τρομακτικές ελλείψεις στα Μαθηματικά και τα Ελληνικά, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να γίνει μάθημα υψηλού επιπέδου για το τμήμα. Στα δε επαγγελματικά λύκεια εγγράφονται οι μαθητές και οι μαθήτριες με τις χαμηλότερες επιδόσεις συνήθως, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα επαγγελματική εκπαίδευση χαμηλού επιπέδου και τεχνίτες χαμηλού επιπέδου επίσης.
Είναι προβληματική όμως και η κατάσταση στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Εισάγονται στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ σπουδαστές και σπουδάστριες πολύ χαμηλού επιπέδου, που αποφοιτούν τις περισσότερες φορές επειδή οι καθηγητές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης πολλές φορές προάγουν τα παιδιά για να μη χάσουν τη δουλειά τους (κάτι που γίνεται και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση). Έχουμε λοιπόν αποφοίτους ημιμαθείς πτυχιούχους, που νομίζουν πως είναι επιστήμονες και δεν επιθυμούν να κάνουν και κάποια άλλη πρακτική εργασία.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία επιχειρείται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θα είναι σίγουρα αναποτελεσματική αν δεν προβλέψει ένα τρόπο κατάταξης στα Λύκεια της χώρας. Θα πρέπει να γίνεται στη Γ' Γυμνασίου επιλογή των παιδιών που πραγματικά μπορούν να φοιτήσουν στο Γενικό Λύκειο και στη συνέχεια να σπουδάσουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα υπόλοιπα παιδιά θα πρέπει να συνεχίζουν την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτισή τους σε σύγχρονα Τεχνολογικά Λύκεια με σύστημα μαθητείας".
Γιάννης Βλαχάκης, Ηράκλειο
Έτσι και στην εκπαίδευση. Επί 30 και πλέον χρόνια όλα αλλάζουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, με πρωτότυπες ελληνικές λύσεις και όλα -τελικά- τα ίδια μένουν. Τώρα θέλουμε να ιδρύσουμε ένα καινούργιο Επαγγελματικό Λύκειο. Αντί να συμβουλευθούμε την εκπαιδευτική πολιτική των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, πχ πώς είναι το Επαγγελματικό Λύκειο στη γειτονική Ιταλία, στη βιομηχανική Γερμανία, αλλά και στη περίφημη και ονομαστή για την εκπαίδευσή της Φινλανδία, εμείς πάμε πάλι για μια ακόμα φορά να ανακαλύψουμε το τροχό. Στην Ευρώπη έχουν καταλάβει προ πολλού ότι δεν χρειάζεται ο μαθητής να φτάσει στην ηλικία των 18 ετών και αν αποτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις τότε να συμπεράνουν ότι δεν κάνει για το Πανεπιστήμιο. Η κρίση αυτή έχει γίνει πολύ νωρίτερα και το παιδί έχει ακολουθήσει άλλου τύπου σχολείο.
Ας προσέξουμε τι γράφει σε επιστολή του προς ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ στα φύλλα του Σαββάτου 31/8/2013 και της Κυριακής 1/9/2013 αντίστοιχα, ο Γιάννης Βλαχάκης εκπαιδευτικός μηχανολόγος μηχανικός από το Ηράκλειο, ο οποίος φαίνεται ότι έχει εμπειρία και συνολική εικόνα για τα Ευρωπαϊκά Λύκεια. Κ.Σ.
Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
"Με την ευκαρία της επικείμενης ψήφισης νόμου για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σας γράφω τις απόψεις μου για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, έπειτα από πολυετή εμπειρία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση...
του επιπέδου εκπαίδευσης στη χώρα και όχι μόνο είναι:
1. Διενέργεια εισαγωγικών εξετάσεων για το Γενικό Λύκειο.
2. Επαγγελματικό Τεχνικό Λύκειο Μαθητείας (πρακτική άσκηση στις επιχειρήσεις) από την Α' Τάξη.
3. Αύξηση σταδιακά του αριθμού των μαθητών και μαθητριών του Επαγγελματικού Τεχνικού Λυκείου τουλάχιστον στο 50% του γενικού μαθητικού πληθυσμού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Όπως είχε τονίσει η πρώην υπουργός Παιδείας κυρία Διαμαντοπούλου: " Ο μέσος όρος των μαθητών στην Ευρώπη είναι 50% στα Τεχνικά Λύκεια και 50% στα Γενικά Λύκεια. Στη Γερμανία είναι 70-30 με 70% στα Τεχνικά. Στην Ελβετία είναι 75% στα Τεχνικά και 25% στα Γενικά. Τα τεχνικά σχολεία, τα τεχνολογικά λύκεια - όπως θέλουμε να τα ονομάσουμε - είναι κατ εξοχήν ένας χώρος γενικής Παιδείας, που όμως δίνει επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές μετά μπορούν να βρουν δουλειά".
Δεν αναφέρεται όμως στο κομβικό σημείο, που είναι ο τρόπος κατάταξης των μαθητριών και των μαθητών στους διαφόρους τύπους Λυκείου.
Στη Γερμανία για παράδειγμα, στα περισσότερα κρατίδια, από τη Δ' Τάξη του Δημοτικού σχολείου γίνεται κατάταξη των παιδιών, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις κλίσεις τους, σε τρία διαφορετικά είδη σχολείου(Gymnasium, Realschule, Hauptschule). Τα παιδιά ανάλογα με τις επιδόσεις τους στη συνέχεια είναι δυνατόν να αλλάξουν τύπο σχολείου. Στα Πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα να πάνε μόνο τα παιδιά του Gymnasium. Από το Realschule και το Hauptschule οδηγούνται στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Στη Γαλλία επίσης γίνεται κατάταξη των παιδιών στους διαφόρους τύπους Λύκείου στη Γ' Γυμνασίου από το σύλλογο των καθηγητών.
Στην Ελλάδα ως συνήθως πρωτοτυπούμε. Τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν αν θα πάνε Γενικό Λύκειο ή Επαγγελματικό, με συνέπεια να παρακολουθούν ελάχιστα παιδιά το Επαγγελματικό Λύκειο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε ένα τμήμα της Α' Τάξης του Γενικού Λυκείου 25 ατόμων, τα 5 με 10 παιδιά να έχουν τρομακτικές ελλείψεις στα Μαθηματικά και τα Ελληνικά, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να γίνει μάθημα υψηλού επιπέδου για το τμήμα. Στα δε επαγγελματικά λύκεια εγγράφονται οι μαθητές και οι μαθήτριες με τις χαμηλότερες επιδόσεις συνήθως, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα επαγγελματική εκπαίδευση χαμηλού επιπέδου και τεχνίτες χαμηλού επιπέδου επίσης.
Είναι προβληματική όμως και η κατάσταση στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Εισάγονται στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ σπουδαστές και σπουδάστριες πολύ χαμηλού επιπέδου, που αποφοιτούν τις περισσότερες φορές επειδή οι καθηγητές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης πολλές φορές προάγουν τα παιδιά για να μη χάσουν τη δουλειά τους (κάτι που γίνεται και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση). Έχουμε λοιπόν αποφοίτους ημιμαθείς πτυχιούχους, που νομίζουν πως είναι επιστήμονες και δεν επιθυμούν να κάνουν και κάποια άλλη πρακτική εργασία.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία επιχειρείται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θα είναι σίγουρα αναποτελεσματική αν δεν προβλέψει ένα τρόπο κατάταξης στα Λύκεια της χώρας. Θα πρέπει να γίνεται στη Γ' Γυμνασίου επιλογή των παιδιών που πραγματικά μπορούν να φοιτήσουν στο Γενικό Λύκειο και στη συνέχεια να σπουδάσουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα υπόλοιπα παιδιά θα πρέπει να συνεχίζουν την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτισή τους σε σύγχρονα Τεχνολογικά Λύκεια με σύστημα μαθητείας".
Γιάννης Βλαχάκης, Ηράκλειο
