Συμπληρώθηκε πριν από λίγες μέρες ένας χρόνος που ο Μανώλης Ξημέρης δεν είναι πιά κοντά μας. Ήταν 3 Οκτωβρίου του 2012 όταν ξαφνικά η καρδιά του σταμάτησε να κτυπά, σκορπίζοντας σε όλους τους συναδέλφους του στην Επαγγελματική Σχολή Ζωγράφου απερίγραπτο πόνο...
Ο Μανώλης Ξημέρης καταγότανε από τα Ανώγεια της Κρήτης, ήταν...
Μηχανολόγος στην ειδικότητα και είχε μόλις καταθέσει τα χαρτιά του για συνταξιοδότηση. Τη τελευταία σχολική χρονιά της σταδιοδρομίας του (2011-2012) ήταν Υποδιευθυντής στην ΕΠΑΣ Ζωγράφου.
Ο Μανώλης εκτός από ένας εξαιρετικός δάσκαλος, ο οποίος είχε κατασκευάσει ένα ολόκληρο εργαστήριο μόνος του, το εργαστήριο Φυσικού Αερίου στο 7ο Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο Αθήνας, ήταν επιπλέον ένας ακούραστος εργάτης στη μεγάλη υπόθεση του σχολείου. Σε ό,τι χρειαζόμασταν δεν έλεγε ποτέ όχι. Όπου ανάγκη του σχολείου, εκεί ο Μανώλης Ξημέρης. Επίσης ήταν πολύ ευαίσθητος με τα παιδιά, τα οποία και υπεραγαπούσε. Όσο βροντερή ήταν η φωνή του, τόσο αγνή και ευαίσθητη ήταν η καρδιά του.
Άφησε πίσω του τη καλή του σύζυγο Ρούλα και δύο υπέροχα παιδιά.
Το Μανώλη Ξημέρη θα τον θυμόμαστε και θα τον τιμούμε. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά, μόνο όταν τους ξεχνάμε. Κ.Σ.
Ο Μανώλης Ξημέρης καταγότανε από τα Ανώγεια της Κρήτης, ήταν...Μηχανολόγος στην ειδικότητα και είχε μόλις καταθέσει τα χαρτιά του για συνταξιοδότηση. Τη τελευταία σχολική χρονιά της σταδιοδρομίας του (2011-2012) ήταν Υποδιευθυντής στην ΕΠΑΣ Ζωγράφου.
Ο Μανώλης εκτός από ένας εξαιρετικός δάσκαλος, ο οποίος είχε κατασκευάσει ένα ολόκληρο εργαστήριο μόνος του, το εργαστήριο Φυσικού Αερίου στο 7ο Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο Αθήνας, ήταν επιπλέον ένας ακούραστος εργάτης στη μεγάλη υπόθεση του σχολείου. Σε ό,τι χρειαζόμασταν δεν έλεγε ποτέ όχι. Όπου ανάγκη του σχολείου, εκεί ο Μανώλης Ξημέρης. Επίσης ήταν πολύ ευαίσθητος με τα παιδιά, τα οποία και υπεραγαπούσε. Όσο βροντερή ήταν η φωνή του, τόσο αγνή και ευαίσθητη ήταν η καρδιά του.
Άφησε πίσω του τη καλή του σύζυγο Ρούλα και δύο υπέροχα παιδιά.
Το Μανώλη Ξημέρη θα τον θυμόμαστε και θα τον τιμούμε. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά, μόνο όταν τους ξεχνάμε. Κ.Σ.
